Aan het werk!
Door: Dianne
Blijf op de hoogte en volg Dianne
08 Maart 2014 | Tanzania, Iringa
De afgelopen twee weken heb ik me ingezet voor hetgeen ik gekomen was: het vrijwilligerswerk! Dus helaas, geen spannende verhalen deze keer over safari's, tripjes of activiteiten, maar een relaas over mijn werk en observaties. Mijn bezigheden bestaan uit verschillende taken; sommige enigszins zwaar of saai, andere leuk en gezellig. Zo heb ik geholpen in de tuin, geverfd op de high school, geschuurd en gelakt in de bibliotheek, spelletjes gedaan met de kinderen van de preschool en het weeshuis en administratieve werkzaamheden gedaan voor het sponsor programma. Het ritme hier is compleet anders als thuis. Ik sta namelijk op om 7 uur (ja, het is bijzonder gezien mijn hekel aan ochtenden) en ga doorgaans al om 9 of 10 uur uitgeput naar bed. Als ik het wild maak is het 11 uur haha!
Aangezien we oprecht in de middle of nowhere zitten, heb ik besloten dit weekend net als vorig weekend te overnachten in Iringa. Naast het heerlijke feit dat ik hier op het internet kan, en we superlekker eten kunnen krijgen, is er simpelweg veel meer te beleven. Vorig weekend zijn we zelfs uitgeweest en dat was een hele belevenis. Die Tanzanian weten namelijk heel goed waar ze mee bezig zijn op de dansvloer. De weinige Westerse mensen die aanwezig zijn lijken wel houten klazen vergeleken met de soepele heupen van zowel de mannen als de vrouwen. Ook erg leuk dat de mannen hier gewoon mee dansen, in plaats van verlegen bij de bar te staan of akward achter een groep meisjes te gaan staan (sorry Europese mannen!). De kroeg was erg rustig, er waren zo'n 15 mensen op de dansvloer, maar ik had de tijd van mijn leven. Wildvreemde vrouwen hebben er geen moeite mee zeer dicht tegen je aan, of met hun kont tegen je aan te dansen. Heel opmerkelijk dat dit normaal gevonden wordt, maar enige vorm van homoseksualiteit zwaar bestrafd wordt (boetes, gevangenisstraf of erger).
De enorme aversie tegen homo's en lesbiennes is 1 van de tekenen die het doen lijken dat dit land jaren achterloopt qua ontwikkeling. Een andere observatie is hoe er tegen het huwelijk wordt aangekeken. Hoewel dit natuurlijk niet altijd het geval is, trouwen mannen en vrouwen vaak vanwege praktische redenen. De man dient een enorme bruidsschat neer te leggen aan de schoonvader, als bedankje dat hij mag trouwen met zijn vrouw en uit respect dat hij haar heeft opgevoed. Het bedrag van 1 miljoen shilling (500 euro)is gigantisch veel voor de mensen hier, en natuurlijk betaalt de man ook voor de bruiloft en het huis. Geen wonder dat iedereen hier met een buzungu (woord voor blanken) wilt trouwen, want die zijn gratis, hebben goed onderwijs gehad en zijn relatief rijk. Mensen waren ontzettend verbaasd toen ik vertelde dat ik 'gratis' was, evenals het feit dat wij vaak samen wonen zonder getrouwd te zijn, en de vrouw in principe gewoon meebetaalt aan de bruiloft en het huis.
Geld uberhaupt heeft hier een hele andere waarde als thuis. De mensen hier zijn veel meer bezig met de basisbehoeften van onderdak, kleding en voedsel, die wij als vanzelfsprekend beschouwen. Het minimumloon van 170.000 shilling (nog geen 100 euro) per maand is dan ook erg laag. Omdat mensen er nog vroegen heb ik een keer verteld hoeveel ik met mijn bijbaantje verdiende per maand, en kwam er later achter dat dit voor hun een halfjaarlijks salaris is. Ik schaamde me hier best wel over, en probeerde maar uit te leggen dat mijn huur bijna 100x zo duur is als hier. Voor een simpel huis/lemen hut betalen mensen 5 euro per maand en vinden dit duur!! Het zet alles wel even in perspectief!
Nog maar 1 week werk en dan ga ik reizen. Eerst een week alleen langs verschillende plekken, spanneeeend, en dan een week met Sarah een andere vrijwilliger relaxen op Zanzibar. Hier heb ik echt ontzettend veel zin in, al is het wel raar dat ik het weeshuis nu alweer verlaat. Aan de ene kant vind ik het prima om weg te gaan, omdat niet alle taken even leuk zijn als ik had verwacht. Aan de andere kant heb ik ook het idee dat ik nu pas echt ben begonnen met de mensen leren kennen en vind ik het jammer om ze nu alweer te verlaten. Als je echt iets neer wilt zetten, moet je simpelweg langer blijven dan 1 maand. Wie weet ooit in de toekomst!
Veel liefs vanuit hier!
Aangezien we oprecht in de middle of nowhere zitten, heb ik besloten dit weekend net als vorig weekend te overnachten in Iringa. Naast het heerlijke feit dat ik hier op het internet kan, en we superlekker eten kunnen krijgen, is er simpelweg veel meer te beleven. Vorig weekend zijn we zelfs uitgeweest en dat was een hele belevenis. Die Tanzanian weten namelijk heel goed waar ze mee bezig zijn op de dansvloer. De weinige Westerse mensen die aanwezig zijn lijken wel houten klazen vergeleken met de soepele heupen van zowel de mannen als de vrouwen. Ook erg leuk dat de mannen hier gewoon mee dansen, in plaats van verlegen bij de bar te staan of akward achter een groep meisjes te gaan staan (sorry Europese mannen!). De kroeg was erg rustig, er waren zo'n 15 mensen op de dansvloer, maar ik had de tijd van mijn leven. Wildvreemde vrouwen hebben er geen moeite mee zeer dicht tegen je aan, of met hun kont tegen je aan te dansen. Heel opmerkelijk dat dit normaal gevonden wordt, maar enige vorm van homoseksualiteit zwaar bestrafd wordt (boetes, gevangenisstraf of erger).
De enorme aversie tegen homo's en lesbiennes is 1 van de tekenen die het doen lijken dat dit land jaren achterloopt qua ontwikkeling. Een andere observatie is hoe er tegen het huwelijk wordt aangekeken. Hoewel dit natuurlijk niet altijd het geval is, trouwen mannen en vrouwen vaak vanwege praktische redenen. De man dient een enorme bruidsschat neer te leggen aan de schoonvader, als bedankje dat hij mag trouwen met zijn vrouw en uit respect dat hij haar heeft opgevoed. Het bedrag van 1 miljoen shilling (500 euro)is gigantisch veel voor de mensen hier, en natuurlijk betaalt de man ook voor de bruiloft en het huis. Geen wonder dat iedereen hier met een buzungu (woord voor blanken) wilt trouwen, want die zijn gratis, hebben goed onderwijs gehad en zijn relatief rijk. Mensen waren ontzettend verbaasd toen ik vertelde dat ik 'gratis' was, evenals het feit dat wij vaak samen wonen zonder getrouwd te zijn, en de vrouw in principe gewoon meebetaalt aan de bruiloft en het huis.
Geld uberhaupt heeft hier een hele andere waarde als thuis. De mensen hier zijn veel meer bezig met de basisbehoeften van onderdak, kleding en voedsel, die wij als vanzelfsprekend beschouwen. Het minimumloon van 170.000 shilling (nog geen 100 euro) per maand is dan ook erg laag. Omdat mensen er nog vroegen heb ik een keer verteld hoeveel ik met mijn bijbaantje verdiende per maand, en kwam er later achter dat dit voor hun een halfjaarlijks salaris is. Ik schaamde me hier best wel over, en probeerde maar uit te leggen dat mijn huur bijna 100x zo duur is als hier. Voor een simpel huis/lemen hut betalen mensen 5 euro per maand en vinden dit duur!! Het zet alles wel even in perspectief!
Nog maar 1 week werk en dan ga ik reizen. Eerst een week alleen langs verschillende plekken, spanneeeend, en dan een week met Sarah een andere vrijwilliger relaxen op Zanzibar. Hier heb ik echt ontzettend veel zin in, al is het wel raar dat ik het weeshuis nu alweer verlaat. Aan de ene kant vind ik het prima om weg te gaan, omdat niet alle taken even leuk zijn als ik had verwacht. Aan de andere kant heb ik ook het idee dat ik nu pas echt ben begonnen met de mensen leren kennen en vind ik het jammer om ze nu alweer te verlaten. Als je echt iets neer wilt zetten, moet je simpelweg langer blijven dan 1 maand. Wie weet ooit in de toekomst!
Veel liefs vanuit hier!
-
08 Maart 2014 - 17:27
Esthertje:
Heel leuk om te lezen dian! Vooral ook erg interessant om te horen hoe jij die enorme cultuurverschillen ervaart (haha ik moest wel erg lachen om het feit dat je had verteld dat je 'gratis' was). Ik hoop dat je nog een mooie laatste week hebt daar en heeel veel plezier met reizen, wordt vast ook geweldig!
Liefs! -
08 Maart 2014 - 19:28
Irene:
Sjeetje ja... wat een grote verschillen merk je dan, hè?
Echt leuk leesvoer, die verhalen van jou! -
08 Maart 2014 - 19:46
Gerda:
Hoi dianne,
bedankt voor je verslag, zo leuk om te lezen.
Je maakt zo wel heel veel verschillende dingen mee, vooral ook het lezen over de verschillen in cultuur
Nu, dus nog 1 weekje werken en dan reizen. Spannend hoor!!
Ben reuze benieuwd naar je ervaringen en kijk nu al uit naar je volgende verslag
Nu wens je nog een paar hele leuke weken toe, tot de volgende keer
-
09 Maart 2014 - 17:04
Yvonne Warmelink:
Fijn om weer iets te horen. En interessant! Is er nog iets leuks gedaan met de kadootjes voor de kinderen die je mee had genomen? Heel veel succes de laatste week in Ilula!
Hopelijk heb je in de week daarna vaak internet. Want je snapt vast wel dat jij het niet alleen spannend.... Ik ook!!!
XXX Mam -
09 Maart 2014 - 18:07
Marije:
Superleuk om te lezen! Wat raar dat je alweer bijna klaar bent met al je klusjes! Het was wel wat anders dan met kinderen spelen zo te zien :p En toch nog een periode alleen reizen dus, spannend! Heeeel veel plezier de laatste week, geniet er nog maar van. Gelukkig heb je al een hoop herinneringen om mee naar huis te nemen, en hopelijk ook veel foto's om aan ons te laten zien!
Liefs! -
09 Maart 2014 - 23:33
Jacqueline Bos:
Dag Dianne, ik heb zojuist voor de 2e keer jouw belevenissen gelezen en wat is het bijzonder wat je zoal beleeft in Tanzania! Zoveel contrasten die je beschrijft en hoe jij dat voelt, dat maakt de grote verschillen tussen het leven daar en hier heel duidelijk. Het aller leukste vind ik dat je zo geniet van de vrolijkheid daar en dat alles door de dans en de muziek die door de mensen daar uitgedragen wordt.
Fijn dat je nu aan het doorreizen gaat en ik wens je daarmee een mooie tijd toe!
Ik ben benieuwd wat voor leuke gebeurtenissen op jouw pad komen!
Met hartelijke groet van jacqueline. -
13 Maart 2014 - 20:01
Majsa:
Wauw Diann, wat een superleuk verslag weer! Tof om de gewoonten etc van de mensen een beetje te leren kennen. Het klinkt alsof de tijd echt voorbij vliegt, dus geniet er nog even extra van gedurende je laatste weekje! En daarna heel veel plezier tijdens het reizen! Vast weer een heleboel nieuwe avonturen, dus als je terug bent verwacht ik een clubavond vol geweldige verhalen;)
Heel veel plezier nog!!
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
